Vay ibre vay

Vay ibre vay...
Oynarsın da böyle mi oynarsın?
Borsa tahtası gibi yukarı aşağı salınan, rüzgârla dönen rüzgâr gülüsün sanki sen. Enflasyonun ibresinden söz ediyorum. Hani şu her ay “düştü” diyen ama pazarda üç domatesi 30 liradan aşağı vermeyen ibreden.

Ekranlarda narin narin anlatıyorlar:
“Enflasyon düşüş eğilimine girmiştir…”
Bunu duyunca insanın içinden şöyle diyesi geliyor:
Hadi oradan, eğilime giren sizin vicdanınızdır be güzel kardeşim.

Biri çıkıyor diyor ki “Artık tünelin ucunda ışık göründü.”
Ama o ışık mıdır, trenin farı mıdır, henüz emin değiliz.
Çünkü halk pazarda ışığı değil, fiyatı görüyor.
Etiketteki rakamlar Everest’e tırmanıyor,
Ama ekranlarda “stabilite”, “istikrar”, “geri çekilme” masalları okunuyor.

Bak ibreye:
İğneden ipliğe zam var,
Ama “yıllık bazda düşüş var” diyorlar.
Eyvallah, yıllık bazda düşüyorsa o zaman biz de yıllık alışverişe çıkalım?
Şimdi almayalım, seneye geliriz markete?
Ya da maaşı yıllık bazda versinler,
Zira enflasyonu yıllık hesaplıyorlar ama biz pazara günlük iniyoruz.

Bir adam çıkıyor, “Çekirdek enflasyon düştü” diyor.
Yahu kardeşim, millet çekirdeği bile artık gramla alıyor!
Karpuzun içini yiyemiyoruz, çekirdeğini mi tartışalım?

Vay ibre vay...
Senin yönün kuzeye mi döner,
Yoksa halkın sabrı güneye mi iner, orasını bilemeyiz.
Ama bildiğimiz bir şey var:
Halkın cebindeki ibre çoktan sıfırı tüketti.

Hadi şimdi sen bir daha oynamaya başla…
Sallana sallana, masal anlatana dek dön dur,
Ama unutma:
Milletin midesi boşken, ibre ne yöne dönerse dönsün, gösterdiği tek şey açlıktır.