Biz Cumhuriyetiz

Hani bazıları var ya… Ağzında sakız olmuş “Cumhuriyet gereksiz!” Neymiş efendim, “Biz onsuz da olurmuşuz!” Güldürmeyin adamı…

Daha dün yüzünü yıkamayı yeni öğrenmiş adamlarsınız!

Cumhuriyet öyle bir şeydir ki;
Kuldan birey yaratır,
Saraydan okul,
Korkudan umut,
Kulların içinden vatandaş çıkarır!

Bu yüzden rahatsız bazıları… Çünkü Cumhuriyet, “Ben bilirim!” diyenlerin değil,
“Biz beraber başarırız!” diyenlerin devrimi.

Yedi düvel üstümüze geldiğinde,
Bir çift mavi göz dikildi geleceğe…

O gün bir millet ayağa kalktı:
“Adımız Cumhuriyet, soyadımız hürriyet!” diye!

Cumhuriyeti sevmeyenler belli…
Padişah hayali kuranlar,
“Ben konuşurum, sen sus!” diyenler,
Oturduğu koltuktan halka yukarıdan bakanlar!
E haksız da değiller, ne de olsa Cumhuriyet,
“Her yurttaş eşittir!” diye bağırıyor…

Bazılarının kulağı bu sese alerjik!

Ama biz?
Biz sokaktaki vatandaşız!
İşçisiyiz, memuruyuz, öğretmeniyiz, hemşiresiyiz!
Biz çocuklarımıza bir ekmek fazla götürmek için çalışanlarız…
Ve biz Cumhuriyetiz!

Cumhuriyet bir ışıktır,
Kapkara gecede.

Baskıya, korkuya inat,

“Ben varım!” diyebilmektir meydanda!

Bayramın kutlu olsun ey halkım,
Seni yücelten Cumhuriyettir aslında!

Şimdi bazıları çıkar
“Bayrammış… Ne gerek var coşkuya?” der.
Var efendim!
Hem de çok var!

Çünkü biz;
Sefaya değil, kurtuluşa bayram ediyoruz!
İlmek ilmek örülmüş bir geleceğe sahip çıkıyoruz!

Cumhuriyet, çocukların yüzündeki gülümsemeyse,
Kadının meydandaki sesiyse,
Gençlerin omuzlarındaki umutsa…
Biz de işte tam olarak O’yuz!

O yüzden ne diyoruz?

Yaşasın Cumhuriyet!
Biz Cumhuriyetiz!

Ve bir söz hani unutulmasın

“Birileri istemese de,
Güneş her sabah doğar!
Cumhuriyet de öyle…
Çünkü onu kuran millet var!”

Kutlu olsun Bayramımız!
Yaşasın özgürlük!
Yaşasın Atatürk!
Yaşasın Cumhuriyet!

Vesselam