Vahşi Kapitalizm

Birileri için hayat, gökdelenlerin tepesinde sonsuz bir ziyafettir…
Diğerleri içinse, o gökdelenlerin temelinde ezilen bir sessizliktir.

Kapitalizm denilen canavar, artık sadece bir sistem değil; koca bir sömürü imparatorluğu. Hani eskiden “alın teri kutsaldır” derlerdi ya, artık alın teri yalnızca patronların kasasına giden bir akışkan… İşçinin, memurun, köylünün, emekçinin alnından süzülen her damla, sermayenin dişlilerini döndürmek için yağ yerine kullanılıyor.

Bugün milyonlarca insan, asgari ücretin altında bir hayata mahkûm. Daha sofraya oturmadan, maaşı çoktan şirketlerin kâr hanesine yazılıyor. Borçla, krediyle, faizle, kirayla zincirlenmiş milyonlar… Ve buna rağmen, “büyüyoruz” diye böbürlenenler var. Kimin cebinde büyüme var, biliyor musunuz? Sizin değil, onların!

Vahşi kapitalizm;

İşçiyi köleleştirir.

Emekçinin onurunu yok sayar.

Doğayı talan eder.

İnsanlığı, rakamlara ve borsa grafiklerine indirger.

Bugün bir çocuk, okul kantininde süt alamazken…
Birileri, vergi cennetlerinde milyonlarca doları saklamanın derdinde.
Bugün bir anne, markette fiyatlara bakıp sessizce ağlarken…
Birileri, üçüncü yatının rengine karar veriyor.

Ve en acısı ne biliyor musunuz?
Bu düzeni biz ayakta tutuyoruz.
Her gün sabah ezanıyla kalkıp işe koşan, yollarda ömrünü tüketen, patronunun kapısında eğilen, kredi kartına hapsolmuş insanlar olarak… Biz, bu çarkın dişlileriyiz. Ama unuttuğumuz bir şey var: Dişli kırılırsa çark durur.

Kapitalizm bize ne vaat ediyor?
Bir gün, bizim de zengin olacağımız yalanını.
Ama gerçek şu: Bu sistemde, birilerinin çok zengin olabilmesi için milyonların fakir kalması şarttır.

Artık yeter!
Emek hırsızlarının, yağmacı şirketlerin, üç-beş kodamanın değil…
Halkın sesi yükselmedikçe, bu vahşi düzen bitmeyecek.

Unutmayın, açlık bir gün herkesin kapısını çalar. Ve aç insanların susturulmuş öfkesi, hiçbir duvarı ayakta bırakmaz.

"Kapitalizmin tanrısı paradır"

Vesselam..