Kabus dolu günlerdi… Yok sayılmış, hiç edilmiş, kentin terk ettiği bir kulüptü Kocaelispor… 2. Lig’e düştüğünde “Kapansın, yerine Körfez FK’yı getirelim” dediler ve bu ahlaksız yapının adına da “Kocaeli Birlikspor!” dediler. Tribünlerde kimsecikler yoktu… Gelenden 5, gidenden 6 gol yediğimiz 2011-2012 sezonuna 9 puanla son sırada kalarak veda ettik. Takımda, samimiyetime inanın “Liseli” kardeşlerimiz vardı. Çünkü bir önceki sezon U-17 oynayan bu gençler bir anda kendilerini 2. Lig’de ve Kocaelispor A takımında buldu. Okul kıyafetleri ile antrenmana gelip inanılmaz güç koşullarda kutsal armayı taşıdılar. Tabi bu kulüp bu noktalara neden ve nasıl gelindi? Bu uzun ve detaylı bir konu. Daha sonra ameliyat ederiz.
AYAKLAR GİTMEK İSTEMİYORDUAncak bu anlattıklarıma şahit olmayan ya da hasbel kader durumu hatırlayanlar da şunu çok iyi biliyor ki…Kocaelispor terk edilmişti ve kaderine bırakılmıştı! Birçok Kocaelisporlu “Acı çeken” bir kulübün maçına gitmek istemiyor, Kocaelispor ile gerçek anlamda dertlenenler de içten içe kahroluyordu. Daha da iğrenç bir şey söyleyeyim, bugün “Kocaelisporluyum” diye nara atan sürü ile şahıs, “Benim gözümde asla Kocaelispor taraftarı değiller” Kocaeli Birlikspor denilen ardından renkleri değişen ve Kocaeli “FE-KA” evrilmesine geçen dış gebelik üretmesinin deplasmanına da gitti, o korkunç atkıyı boğazlarına geçirip da saf da tuttu.Hatta yapılan logo yarışmasına katılıp bin liralık ödülü yalamak için bile birbiri ile yarışanlar oldu! Kısacası durumumuz berbat bir haldeydi. Kelimelerin bile yetersiz kalacağı bir mevzu inanın.
DOĞRU İNSANLAR VE TANIKLARLA BELGESELİ ÇEKİLMELİNokta TV’de dünkü “Yeşil Siyah” programında Tolga Şanbay hocamız da dile getirdi…Hani bu meşhur platformlar var ya, Kocaelispor’un belgeselini yapmalı ¬dedi. Doğru, gerçek bilgiler, belgeler ve o dönemlerin kalbi oynamayan, samimi insanları ile bu iş gayet güzel bir şekilde yapılabilir. Kocaelispor’u terk etmeyen dava adamları vardı tabii ki vardı.Başta “Bardakçı” Ali Okumuş, “Tavukçu” Necdet Memiş ağabeyler olmak üzere, 50-60 kişiden oluşan bir grup, Kocaelispor’u hiçbir zaman bırakmadı. Necdet ağabey defalarca dükkanında futbolcu kardeşlerimizi besledi, el altından futbolcularımıza güzellik yapan dostlar da vardı.ALLAH (CC) geçinden versin, işte bu insanlar öldüklerinde mezarlarında rahat rahat dönebilecekler. Çünkü onlar Kocaelispor’u asla terk etmedi, yeşil siyahı kalpten yaşadı. Tabii ki hatırlanması bile insanı ürperten sürecin gizli kahramanları da vardı. Belki de o dertlenen bu insanların duaları ile bugünkü mucize gerçekleşiyor. Konuyu çok fazla dallandırmak istemiyorum. Kısacası bu süreç için söyleyeceğim şey şu…Yaşayan bilir!