Kocaelispor’daki yükselişin nedenleri!

Kocaelispor’un son haftalardaki yükselişi gerçekten dikkat çekici. Zorlu bir sezon başlangıcı sonra son 7 haftada ligin ikinci Trabzonspor’dan (17) sonra gelen ikinci takımı olan yeşil siyahlılar (16) nasıl oldu da bu denli toparlandı. Biraz derinlere gidelim.

TEKNİK DİREKTÖR ETKİSİ

Yeni teknik direktör Selçuk İnan’ın gelişiyle birlikte neredeyse sıfırdan bir takım kuruldu. Süreç dediğim gibi sancılı geçti, lige hakim olmayan çok sayıda oyuncu ile sezon açıldı.

İyi oyun yoktu, iyi mücadele vardı. İlk 7 hafta galibiyet gelmemesine rağmen camia bu mücadeleye sahip çıktı, Recep Durul başkan hocanın arkasında durdu ve taktik disiplinde artış olunca puanlar gelmeye başladı.

Bir diğer hassas konu oyuncuların pozisyon sadakati ve takım savunması organizasyonuydu. Saha parselizasyonunu o kadar doğru yapmaya başladık ki kalemizde bırakın golü pozisyon bile vermeyen bir kimliğe büründük. (Nazar değmesin)

Özellikle deplasman maçlarında daha kontrollü ve sabırlı oyun da en azından 1 puanı sana çok yaklaştırmaya başladı.

Başakşehir maçında hakem Batuhan Kolak’ın berbat penaltı kararı olmasa Kocaelispor son 5 maçta kalesini gole kapatacaktı.

ORTA SAHADAKİ DİNAMİZM

Merkezdeki futbolcularımızın dinamizmi arttı. Karol şuan yüzde 50’lerde o da ritim bulduğunda özellikle 6-8 bağlantıları ile ofans zenginliğimiz daha da gelişecektir.

Şut tehdidimizi ve kaleyi görme konusundaki cimriliğimizi aşmamız gerekiyor. Çünkü zaman zaman güzel açılardan kaleyi görebilecek anlar yakalıyoruz.

Top kayıpları azaldığı gibi özgüvenli ve dikkatli oyun da rakipleri çok sıkmaya başladı.

Show’un pres özelliği ve enerjisini yavaş yavaş diğer yarı alan top taşımayla da desteklediğini görmek güzel.

İleri uçla orta saha bağlantısı tam olarak iyileşmedi.

Tayfur’da moral ve motivasyon düşüşte. Ya da bana öyle geliyor. Gençlerbirliği maçında kaçırdığı gol, bir yerlerde küçük mental sızıntılar olduğunu düşündürdü.

Normalde Tayfur’un o topu kaleci ve Gençlerbirliği ile savunması ile birlikte içeri sokması lazımdı.

Agyei’yi devre arasında gönderme hevesi olanlar muhtemelen şu an ne kadar yanıldığını anlıyorlardır.

Değişik bir futbolcu ve her an her yerde sana kriz çözebilir.

Ve bence bizim ofans hattındaki en güvendiğimiz futbolcu oldu.

TAKIM RUHUNUN ARTMASI

Galibiyetler geldikçe özgüven de yükseldi, muhteşem taraftarımızla takım bütünleşmesi güçlendi, hem saha içi hem de kulüp içi motivasyon ile istikrar yakalandı.

Zincirin halkaları gibi düşünün… Bir şeylerin yolunda gitmesi için halkalar o kadar kıymetli ki. Birine bir şey olsa o zincir kopar gider Allah korusun.

Oynayan, oynamayan herkesin birbirine olan saygısı da yükselişin temel kriterleri arasında yer alıyor.

TABİİ Kİ SAVUNMA PERFORMANSI

Kaleci ve stoper hattı formda, bekler inanılmaz, son maçlarda gol yememe eğilimi dikkat çekiyor, rakipler ceza sahamıza bile giremiyor.

Jova ilk haftalarda yan toplarda bizi biraz üzmüştü.

Dikkat ettiniz mi bilmiyorum ama rakip ataklarında kenar ortaların sayısı hayli azaldı, çünkü Ahmet Oğuz, Haidara ve yer yer Djiksteel buna izin vermemeye başladı.

Balogh – Smolcic ikilisine nazar değmesin. Ba-yı-lı-yo-rum.

Djiksteel ve Ahmet Oğuz çok üst düzey performans gösteriyor.

Erdem müdürüme Ahmet Oğuz konusunda katılıyorum. A Milli Takım neden olmasın.

Soruyorum, Ahmet’in Mert Müldür’den ve Zeki Çelik’ten neyi eksik?

İNCE KUSURLAR

Daha bu takımda Gökhan’ımız var, Keita’mız var, Jo’muz var, Samet’imiz var, Tarkan’ımız var, Furkan’ımız var, Darko’muz var, Serhat’ımız var, Alex’imiz var, Ege’miz var.

Çok kıymetli bir Muharrem Cinan’ınımız var. Cinan’ı bugün 11’e koy zerre sırıtırsa elimde ne kadar diploma varsa yırtıp atacağım.

Can, Rivas ve Ahmet Sağat ise karanlık… Hadi Rivas ile Ahmet’i geçtim… Can’a ne oldu böyle… Bulduğu şans ve verim analizi yaptığımızda diyorum ki keşke bu şansı Furkan bulsa.

Ofans bölgesinde topla oynama süremizin artması ve net pozisyonlarda daha dikkatli olmamız gerektiği ince kusurlarımız olarak sayılabilir.

Evet, genel hatları ile yükselişi ve takımın genel durumu bana göre bu şekilde…

Tabii ki herkesin görüşüne de saygım sonsuz.

SERDAR DURSUN OLAYI

Malum Petkovic henüz sahada yok, Serdar Dursun canla başla mücadele ediyor ve kendinde olan ne varsa sahaya yansıtıyor.

Beğenirsiniz beğenmezsiniz sizi bilemem ama ben Serdar’ın forma sadakatine, iştahına ve isteğine çok saygı duyuyorum.

Alanya ve Gençlerbirliği maçındaki kafa golleri “Biz daha ölmedik” mesajı verdi. Ki iki kafa golü ile kaliteydi.

Serdar’ın Fenerbahçe – Galatasaray maçındaki görüntüleri viral oldu.

Pankartta karton tutması, Fenerli yöneticilerle muhabbeti, futbolcuya tepki doğurdu.

Ben ise şu açıdan bakarım.

Serdar kendine has bir çocuk, gurbetçi ve o an ne yaşamak istiyorsa onu yapıyor.

Kısacası içinden geldiği gibi derler ya, tam olarak böyle.

Karagümrük maçında eski takım arkadaşı Volkan Demirel ile kucaklaştı ama Serdar ne yaptı? Attığı golle Volkan Demirel’in Gençlerbirliği’ni mağlup etmemizi sağladı.

Toparlamak gerekirse, işini yaptığı sürece bence hiçbir sorun yok.

O yüzden Serdar’ın samimiyetinden zerre şüphem olmadığı gibi an itibari ile hiç olmadığı kadar futbolun içinde.

Futbolcu bu kadar yıpratılmayı hak etmiyor. He Serdar bu eleştirilere kulak asıyor mu? Sanmam…

Kimi eleştirilere saygı duymakla birlikte abartı olduğunu düşünüyorum.

Kendisine ince bir mesaj gönderecek olursam da…

Kocaelispor camiası diğer Anadolu coğrafyasındaki camialar gibi değildir.

Refleksleri sert ve sinir ucları hassastır.

Serdar’ın bu bilinçle de hareket etmesi en doğru olanıdır.

Onu seviyoruz!